| ديو بودي و قصد جان کردي | | درج ياقوت درفشان کردي | | هر دو لب را شکرستان کردي | | شکري خواستم از لعل لبت | | روي از آستين نهان کردي | | گفتم اين لحظه يافتم شکري | | با چنين لب چرا چنان کردي | | وا گرفتي ز بيدلي شکري | | گر تو بر خشم سر گران کردي | | از سبک روحي تو اين نسزد | | دلم از وصل شادمان کردي | | عشوه دادي مرا در اول کار | | چشمم از هجر خون‌فشان کردي | | آخر کار چون ز دست شدم | | تا مرا پشت چون کمان کردي | | ريختي تير غمزه بر رويم | | دل من بد بتر از آن کردي | | چون دلم پيش خود هدف ديدي | | شيوه‌ي دور آسمان کردي | | آن چه کردي ز جور با عطار |
|
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}